Busz Leśny

[Asonim Rexa]

Zaczął za nią biec, był szybki, i owszem, ale nie szybki jak wampirzyca.

[Adostume]

Przyśpieszyła jeszcze trochę, rozglądając się wokoło. Chociaż biegła tak szybko, jej oczy potrafiły dostrzec wszelki ruch, wszelkie ruszenie się listka.

[Asonim Rexa]

Asonim biegnąc trochę w tyle szybko się męczył, mimo to dalej biegł.

[Adostume]

Po chwili znudziło jej się owe bieganie, więc wykorzystała to, że na około było pełno drzew i wskoczyła na jedno z nich. A potem na kolejne. I jeszcze jedno...

[Asonim Rexa]

Asonim warcząc z wściekłości biegł od jednego do drugiego drzewa przewalając je.

[Adostume]

A ona skakała, z jednego na drugie, nie przejmując się hałasem.

[Asonim Rexa]

Asonim cicho charcząc dał jej spokó i usiadł na jednym przewalonym drzewie.

[Adostume]

Przeskoczyła jeszcze kilka razy, po czym zeszła na ziemię, ukrywając się.

[Asonim Rexa]

- Niech pioruny cie wezmą, krwiopijco! - zaczął głośno klnąc. - Do diabłów, w kotle się gotuj!

[Adostume]

Wampirzyca fuknęła cicho pod nosem po czym cichaczem ruszyła przed siebie.

[Asonim Rexa]

Spojrzał tylko w stronę oddalającej się wampirzycy. - Rex jestem. - dodał po chwili.

[Adostume]

Zatrzymała się w półkroku i nieznacznie odwróciła głowę. - Adostume. - Mruknęła od niechcenia.

[Asonim Rexa]

- Do widzenia, Adosiu! - Zaśmiał się złowieszczo.

[Adostume]

Natychmiast znalazła się przy Asonimie. Stanęła naprzeciw niego, dzieliły ich dosłownie centymetry. - Nigdy więcej nie mów tak do mnie. - Warknęła ostrzegawczo, a jej oczy błysnęły złowieszczo.

[Asonim Rexa]

- Bo co, no co Adosiu? - Asonim rozłożył się na powalonym drzewie.