Słysząc głos wampirzycy uniósł głowę w stronę korony drzew, na której siedziała wampirzyca. - Niczego nie chce. Szukam czegoś jadalnego.

Gdy skończył obiad wstał i ruszył cicho tropem wampirzycy, mając nadzieję, że coś wytropiła.

Asonim syknął cicho. - Ty chcesz krwi, ja chce mięsa. W czym więc problem? - mruknął. - Jaką niby zabawę? Ah, już rozumiem. Nie musisz już nic mówić. - Po czym rozejrzał się wokoło, zauważając innego człowieka szybko ruszyłw jego stronę.

Ja zauważyłem go pierwszy! - Fuknął przeraźliwie, po czym szarpnął człowieka za rękę w swoją stronę. - Jest mój, to ja go zjem!

Asonim wstał i ciężko się podnosząc przypatrywał się krzakom, z których po chwili wyszedł człowiek. Uśmiechnął się szyderczo. - Ja to mam szczęście.. Niech ta wampirzyca trzyma się z dala od mojego łupu! - Po czym zaszarżował w stronę człowieka.

W pewnym momencie jego wzrok skrzyżował się z jej. Zmrużył ponuro ślepia z poważnym spokojem na twarzy. Mimo, że był potężny to fizycznie nie nadawał się do walki z wampirem. Hmm.. Zamilkł, strzygąc uszami.

oto wspaniałe miejsce przesączone do ostatniej nitki złem. Mieszkańcy tych okolic dawno już się wynieśli, gdyż nawiedzały ich złe duchy. Teraz tutejsze miejsce jest przejęte przez wszelki mrok i mrocznych podwładnych.