Słysząc głos wampirzycy uniósł głowę w stronę korony drzew, na której siedziała wampirzyca. - Niczego nie chce. Szukam czegoś jadalnego.

Przylazł tu za wampirzycą, rozglądając się wokoło. - Pustki. Ten las lśni pustkami. Nie ma co jeść, a jeden człowiek nie starczy.. - mruczał do siebie w zamyśle.

Gdy skończył obiad wstał i ruszył cicho tropem wampirzycy, mając nadzieję, że coś wytropiła.

Asonim namierzywszy cel rzucił się pędem na niego, tym razem nie pozwalając odebrać sobie ofiary. Rozejrzał się wokoło, po czym z uwielbieniem zanurzył kły delikatnie w karku, powoli, sprawiając ból..

Asonim syknął cicho. - Ty chcesz krwi, ja chce mięsa. W czym więc problem? - mruknął. - Jaką niby zabawę? Ah, już rozumiem. Nie musisz już nic mówić. - Po czym rozejrzał się wokoło, zauważając innego człowieka szybko ruszyłw jego stronę.