Asonim zabulgotał ostrzegawczo. - Oddaj mi go, krwiopijco! Jego ciało wyląduje w moim żołądku! - po chwili bez ostrzeżenia szarpnął go z powrotem w swoją stronę [fizycznie nie było to możliwe, jednak jako Asonim.. Cóż, kwestia myślenia].

Ja zauważyłem go pierwszy! - Fuknął przeraźliwie, po czym szarpnął człowieka za rękę w swoją stronę. - Jest mój, to ja go zjem!

Asonim obnażył zębiska wysadzane odłamkami bursztynu. - Spierdalaj! ten człowiek jest mój! - Człowiek przyglądał się to wampirzycy, to Asonimowi.

Asonim wstał i ciężko się podnosząc przypatrywał się krzakom, z których po chwili wyszedł człowiek. Uśmiechnął się szyderczo. - Ja to mam szczęście.. Niech ta wampirzyca trzyma się z dala od mojego łupu! - Po czym zaszarżował w stronę człowieka.

Znużony hormonami wampirzycy Asonim ziewnął przeciągle, nadal wpatrując się w wampira. Starał się nie być zmieszany, jaki się teraz czuł z powodu towarzystwa "Panny opryskliwej".